In oude tijden vierden de Meikoning en Meikoningin het vruchtbare leven van Moeder Aarde door middel van een gepassioneerd liefdesspel. Deze ceremonie markeerde het begin van hun symbolische verbintenis als man en vrouw, die een jaar en een dag duurde. Vroeg in de ochtend verzamelden mensen bloemen en groene takken om hun huizen, de Meipaal en zichzelf te versieren, wat een levendige start gaf aan de festiviteiten.

Vandaag de dag dansen we nog steeds rond een paal of boom, terwijl kleurrijke linten worden vastgehouden en vervlochten. Deze dans symboliseert de vereniging van de God en de Godin. Het feest draait om thema’s zoals geboorte, vruchtbaarheid, groei, ontdekking en natuurlijk liefde. Waar de viering in vroeger tijden vooral draaide om de vruchtbaarheid van het land en vee, richten moderne Beltane-feesten zich steeds meer op de vruchtbaarheid van de natuur, menselijke seksualiteit en persoonlijke groei.

De vroegste bekende vermelding van een Beltane-viering komt uit een middeleeuwse tekst, waarin gesproken wordt over een ceremonie op 1 mei die het begin van de zomer markeerde. Hierbij voerde men vuurrituelen uit: er werden twee vuren ontstoken, en spreuken werden uitgesproken terwijl het vee tussen de vuren door werd geleid. Een 17e-eeuwse verwijzing beschrijft een vergelijkbare ceremonie, maar noemt ook het brengen van offers aan de god Bel. Het vuur had een helende kracht, die ziekte afweerde en voorspoed voor de oogst bracht. Voor extra magie werden alle huisvuren gedoofd, en soms werden wielen in brand gestoken en ronddraaiend ontstoken vonken verspreid, die geluk zouden brengen.

Hoewel Beltane vooral bekendstaat als een feest van vuur, speelde water ook een belangrijke rol tijdens deze dagen. Op de ochtend van 1 mei wasten mensen zich met dauw, waarvan werd geloofd dat het magische eigenschappen bezat die jeugdigheid en schoonheid bevorderden. Sommigen verzamelden meidauw en bewaarden dit als een beschermend, magisch water voor het hele jaar. Het was ook gebruikelijk om heilige bronnen te bezoeken op deze dag. Men liep kloksgewijs rond de bron, liet een muntje achter als offer, en deed een wens in de hoop dat de geest van de bron deze zou vervullen. Anderen lieten stukjes stof achter in de put, in de hoop op genezing.

Het is belangrijk om offers achter te laten voor de geesten van het land voordat je hun dauw gebruikt of water uit de bron neemt. Deze geesten zijn tijdens Beltane actief, en zorgen voor vruchtbaarheid en groei in de natuur. Offers kunnen bestaan uit bonen, vogelzaad, bloem, meel of zelfs een kleine hoeveelheid eten of drinken. Zorg ervoor dat wat je achterlaat altijd biologisch afbreekbaar is, zodat het terug kan keren naar de aarde.

Beltane is ook een tijd van reflectie en actie. Dit is het moment om duidelijk te hebben wat je doelen zijn en welke richting je op wilt gaan. In eerdere jaarfeesten heb je je intenties bepaald en de eerste zaden van je plannen gezaaid. Nu is het tijd om keuzes te maken en je energie te richten op datgene wat je wilt laten groeien. Zie het als het uitdunnen van je gewassen: je maakt ruimte voor wat echt belangrijk is. Beltane is daarnaast het feest van passie – een tijd om je dromen na te jagen en beslissingen te nemen die voortkomen uit je hart, in plaats van je verstand.